Tussen beton, regenwater en gedeeld gebruik: de visie van Fredrik Angner op skatebare steden

Skateboarden als legitiem ruimtegebruik

“Skateboarden is een volwaardige manier om openbare ruimte te gebruiken,” stelt Fredrik. Net zoals een bankje of een speeltuin, is een stoeprand, trap of gladde plaza onderdeel van hoe mensen de stad zich eigen maken. Wat skateboarden uniek maakt, is de actieve, performatieve relatie met ruimte. Je beweegt niet alleen door de stad; je herinterpreteert haar.

Fredrik herinnert zich talloze plekken die nooit bedoeld waren om op te skaten, maar waar de stad - per ongeluk of niet - de perfecte ingrediënten bood: granieten ledges, vloeiende lijnen, brede openingen. Deze informele skatebare plekken bewijzen dat goed ontwerp niet altijd gepland hoeft te zijn. Het ontstaat door flexibiliteit, materiaalkeuze en menselijk gebruik.

Van skater tot landschapsarchitect

Bij White Arkitekter, werkt Fredrik aan uiteenlopende projecten, van klimaatadaptieve pleinen tot school- en speelomgevingen. Slechts de helft daarvan bevat skate-specifieke elementen, maar zijn skatersblik is altijd aanwezig. “Skaten leert je letten op details: de helling van een oppervlak, het gevoel van materialen, hoe mensen bewegen. Zelfs in niet-skateprojecten draag ik die mindset mee.”

Zijn materiaalkeuzes bepalen vaak, bewust of onbewust, of een plek skatebaar wordt. Maar belangrijker nog: hij ontwerpt met gebruik en beweging in gedachten. “Skaten dwingt je na te denken over hoe mensen een ruimte écht gebruiken, niet alleen over hoe het bedoeld is.”

Gedeelde ruimte boven traditionele skateparken

Hoewel Fredrik waarde ziet in skateparken voor progressie en veiligheid, ligt zijn hart bij gedeelde ruimtes. “Een plek waar kinderen spelen, skaters oefenen en mensen elkaar ontmoeten, is veel interessanter dan een afgezet skatepark.”

Hij verwijst naar een plein in Stockholm dat in de zomer fungeert als fontein en in het voor- en najaar spontaan verandert in een skateplek. Geen borden, geen gedoe. De ruimte straalt openheid uit, en precies daarom voelt iedereen zich welkom.

Low and slow: een filosofie van toegankelijkheid

Fredriks ontwerpfilosofie laat zich samenvatten als ‘low and slow’. Geen hoge ramps of wedstrijdwaardige features, maar subtiele elementen die gebruikers zelf kunnen interpreteren. “Laag, langzaam, toegankelijk. Dat is niet alleen beter voor beginners, het stimuleert ook de creativiteit van gevorderden.”

In de openbare ruimte betekent dat elementen waar je kunt zitten, spelen of - als je het weet - op skaten. Het draait om multifunctioneel gebruik, zonder bordjes of instructie.

Waar regenwater en skateboarden elkaar ontmoeten

Een verrassende overlap in Fredriks werk is die tussen klimaatadaptatie en urban sports. Wateropvang, infiltratiezones en hoogteverschillen zijn net zo goed ontwerp­kansen voor skaters. Hij ziet mogelijkheden om esthetiek, duurzaamheid en beweging te combineren.

“Stel je een plein voor dat regenwater opvangt als het regent, maar dat droog ook een vloeiende skate-ervaring biedt. Dat soort multifunctioneel denken maakt steden veerkrachtiger én leuker.”

Ontwerpen voor inclusie

Fredrik benadrukt het belang van inclusief ontwerp. Nniet als modewoord, maar als noodzaak. In eerdere projecten onderzocht White Arkitekter hoe meisjes de openbare ruimte ervaren en wat zij nodig hebben om zich welkom te voelen in skateomgevingen. Daaruit kwamen essentiële ingrediënten: duidelijke zichtlijnen, informele zitplekken, nabijheid van groen.

Source: Hiroba Research Group

“Wat werkt voor meisjes en andere niet-normatieve skaters, werkt vaak voor iedereen,” zegt hij. Dit denken op menselijke schaal creëert plekken die comfortabel aanvoelen voor iedereen: van ouders tot pro skaters.

Materiaalkeuzes en duurzaamheid

Als het gaat om duurzaamheid is materiaalgebruik een belangrijk aandachtspunt. Fredrik erkent de voor- en nadelen van beton. “Het is duurzaam en geliefd, maar ook milieubelastend. En als het slecht wordt onderhouden, slijt het snel.” Daarom pleit hij voor creatieve alternatieven: hergebruikte elementen, modulaire ontwerpen en mobiele features. Hij noemt Berlijns Tempelhof, waar oude DDR-betononderdelen een nieuw leven kregen als skate-elementen.

De stad als speelveld, als je het toelaat

Fredriks kernboodschap aan ontwerpers: “Je hoeft geen skater te zijn om ruimte te maken voor skaters. Maar wees nieuwsgierig. Observeer, stel vragen, durf te experimenteren. Een randje hier, een vlak stuk daar. Als het werkt, zie je het vanzelf gebeuren.”

Hij gelooft in een stad die niet alles wil controleren. Een stad waar ontwerp uitnodigt in plaats van dicteert. En waar skateboarden, net als elke vorm van zelfexpressie,  de ruimte krijgt om de stad tot leven te brengen.

Dit gesprek met Fredrik laat zien hoe skaten en stedelijk ontwerp elkaar versterken. Wil je meer weten over hoe wij samen met ontwerpers, gemeentes en communities werken aan inclusieve en skatebare steden? Neem contact met ons op. Samen brengen we beweging in de publieke ruimte.